مسئله بی‌حجابی نیازمند راهکار اجتماعی/ جای تبیین حجاب خیابان نیست
تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۸۰۸۵۷
حجت‌الاسلام و المسلمین احمد عبدالهی نژاد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه علت حوادث اخیر در کشور را باید در مسائل سیاسی جست‌وجو کرد، اظهار داشت: دشمن از موفقیت‌هایی که جمهوری اسلامی در این مدت داشته از جمله برپایی کنگره عظیم اربعین و شکل‌گیری اتحاد و برادری بین دو ملت ایران و عراق، عضویت ایران در شانگهای و سخنرانی رئیس جمهور در نیویورک، دل خوشی ندارد و بالاخره باید یک جریانی را ایجاد کند که اذهان عمومی را به آن سمت متوجه کند تا اخبار این موفقیت‌ها خیلی منعکس نشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با اشاره به مسائل اخیر درباره گشت ارشاد، خاطرنشان کرد: باید توجه داشت که هر مسئله اجتماعی که در کشور اتفاق می‌افتد ممکن است آفت‌هایی داشته باشد؛ برای مثال معلمی سر کلاس با دانش آموزی برخورد بدی می‌کند کمااینکه گاهی بعضی از این فیلم‌ها منتشر شده که آموزگاری در یک روستا دانش آموزی را کتک زده، سوال این است اگر معلمی دانش آموزی را زد بخاطر آن باید مدرسه را تعطیل کرد یا اگر در بیمارستانی پزشکی قصور کرد باید تمام بیمارستان و حوزه درمان را تعطیل کرد؟ نه، بلکه باید او و رفتارهای نامناسبی را که گاهی منتشر می‌شود، اصلاح کرد.
بی حجابی در فرهنگ ایرانی و اسلامی وجود ندارد
دبیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر استان اصفهان ادامه داد: کلیّت مسئله این است که بالاخره ما در نظام اسلامی حتی اگر بخواهیم دست دزدی را قطع کنیم یا برای مثال به کسی حدی زده شود، ما اجازه بی حرمتی و بی احترامی نداریم کمااینکه روایات اسلامی نیز این موضوع را تأیید می‌کند.
حجت‌الاسلام عبدالهی نژاد ابراز داشت: روایتی از امام سجاد (ع) نقل شده که می‌فرماید کسی را بخاطر گناهش سرزنش نکنید؛ از این رو ما با فرد گنه‌کار مشکلی نداریم، گنه‌کار معصیت خدا را می‌کند اما با عمل گناه مشکل داریم زیرا در فرهنگ ایرانی و اسلامی چیزی تحت عنوان بی حجابی، تَوَرُج، خودآرایی و زینت را آشکار کردن نداشته و نداریم لذا اگر وارد فرهنگ ما شد یک فرهنگ بیگانه است.
برخوردهای ایجابی و سلبی نباید با بی احترامی باشد
وی تصریح کرد: برای اینکه این فرهنگ بیگانه از بین بِرود راه‌های مختلفی وجود دارد، در هر صورت چه برخورد ایجابی با کارهای فرهنگی و چه برخورد سلبی از قبیل امور انتظامی و قضائی اگر قرار است اتفاق بیافتد هیچکدام نباید با بی احترامی باشد. این را ما قبول داریم اما اینکه به بهانه یک فیلم منتشر شده از فردی که در مقر پلیس برای او اتفاقی افتاده است، عده‌ای کشور را به آشوب بکشد این حرکت نه عاقلانه بوده و نه در هیچ جای دنیا پذیرفتنی است.
دبیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر استان اصفهان در پاسخ به اینکه آیا برخوردهای سلبی و گشت ارشاد در حوزه حجاب تاکنون مؤثر بوده؟ اظهار داشت: اگر انتقاداتی در این‌باره وجود دارد، نیروی انتظامی و دستگاه‌های متولی باید تدبیر کنند، اگر انتقاداتی است باید جمعی از دلسوزان به دور از فضای هیاهو، هم فکری و تدبیر کنند، کاری که باید قبلاً انجام می‌شد نه اکنون اما هنوز هم دیر نشده است و باید در یک فضا و گفتگوی علمی بررسی شود.
حجت‌الاسلام عبدالهی نژاد ابراز داشت: معتقد هستم که این مسئله یا آسیب اجتماعی در کشورمان تحت عنوان بی حجابی نیاز به راهکار اجتماعی دارد و لازمه آن هم اندیشی دانشمندان و کارشناسان علوم اجتماعی برای حل این مسئله و تعریف مدل رفتاری علمی است تا دستگاه‌های اجرایی بر اساس آن عمل کنند.
بی حجابی از روی ناآگاهی با هنجارشکنی فرق دارد
وی ادامه داد: آنچه مغفول مانده این است که بین بی حجابی از روی غفلتِ فردی که از ناآگاهی روسری‌اش افتاده یا آنطور که شایسته است حجاب را رعایت نکرده با هنجارشکنی فرق قائل نیستیم؛ در حالی که با فرد هنجار شکن باید محکم برخورد کرد. با فرد هنجار شکن به علاوه کسانی که آن را ترویج و برای بی حجابی بسترسازی می‌کنند باید برخورد شود.
دبیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر استان اصفهان افزود: اما نوجوان یا جوانی که از روی غفلت یا جهلِ به مسئله، حجاب را رعایت نمی‌کنند، نیاز به کار اقناعی دارد در حالی که متأسفانه درباره این موضوع برای افراد در طول زندگی از بدو تولد تا زمانیکه وارد جامعه می‌شود در مدرسه، دانشگاه و یا صدا و سیما گفته نشده و آموزش داده نشده است و قرآن نیز این روش را تأیید نمی‌کند که تا وقتی موضوعی تبیین نشده، به شیوه‌های دیگری عمل شود.
جای تبیین حجاب برای نوجوانان و جوانان خیابان نیست
حجت‌الاسلام عبدالهی نژاد افزود: در آیه‌ای از قرآن کریم گفته شده تا زمانی که پیامبری نفرستیم عذاب نمی‌کنیم؛ به بیان دیگر از این آیه قرآن درمی یابیم که تا زمانی که موضوعی را تببین نکرده‌ایم جای عذاب نیست؛ این مربوط به نوجوان و جوانی است که در مورد حجاب نمی‌دانند و البته جای تبیین و گفتن درباره آن در خیابان نیست بلکه در کتاب درسی، مدرسه، مساجد، دانشگاه و صدا و سیما است ضمن اینکه در کنار اینها باید بسترها فراهم شود.
وی اضافه کرد: یک بانوی محجبه برای اینکه محجبه بماند، سختی‌هایی را تحمل می‌کند از خرید یک لباس مناسب گرفته تا سایر مسائلی که وجود دارد؛ از این رو زمانیکه می‌گوئیم جامعه اسلامی درخصوص حجاب تکلیف دارد یکی از وظایف همین است بستر را برای دسترسی راحت کسی که بخواهد محجبه باشد به لوازم حجاب و پوشش مناسب، فراهم کند که متأسفانه برعکس شده است.
دبیر ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر استان اصفهان تصریح کرد: پوشاک مناسب یا در دسترس نیست یا اگر باشد با قیمت‌های گزاف عرضه می‌شود؛ لذا اگر این مسائل حل و فصل شود، مردم درمورد مسئله حجاب که حکم خداست و ارزش‌های انقلابی است هیچ حرفی ندارند.
حجت‌الاسلام عبدالهی نژاد با بیان اینکه مردم ما در همین حوادث اخیر که عده‌ای قرآن را آتش زدند یا کارهای شبیه به آن انجام دادند، اعتراض می‌کنند، گفت: یک عده نگویند که مردم نظام را قبول ندارند زیرا مردم نظام و شهدا را قبول دارند و نسبت به آن حساس هستند.
وی به حضور جمعیت عظیم مردم اصفهان در مراسم تشییع پیکر آیت الله ناصری در هفته‌های اخیر اشاره کرد و افزود: اگر این مراسم مانند مراسم سردار شهید حاج قاسم سلیمانی امکان برگزاری در شهرهای دیگر کشور را نیز داشت، مردم شرکت می‌کردند زیرا ایشان یک روحانی انقلابی بود که یک عمر از امام زمان می‌گفت؛ مردم ما امام زمان و روحانیت را دوست دارند. پس کسی نمی‌تواند بگوید به ارزش‌های مردمی پشت کرد بلکه باید برخی مسائل درست تبیین شود تا مردم نیز همراه شوند.
منبع: مهر
کلیدواژه: ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر اصفهان عفاف و حجاب گشت ارشاد بدحجابی هفته دفاع مقدس بوشهر کرمانشاه اغتشاش اغتشاشات ایران رژه نیروهای مسلح دفاع مقدس راهپیمایی بازگشایی مدارس دفاع مقدس جنگ تحمیلی خطبه های نماز جمعه ویروس کرونا گرگان عکس استانها بی حجابی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۸۰۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ایران؛ کثرت فرهنگی و وحدت سیاسی
مبانی قانون در دولت‌های تازه تأسیس با مبانی قانون و نظام تربیت عمومی در کشورهایی با قدمت ایران تفاوت‌هایی بنیادین دارند. از این جهت که در دولت‌های تازه تأسیس قانون می‌تواند حیثیتی خنثی نسبت به مجموعه باورهای عمومی درباره مسائل ایمانی داشته باشد. - اخبار فرهنگی -
خبرگزاری تسنیم؛ حمید ملک زاده-پژوهشگر اندیشه سیاسی
ایران یک نام قدیم است. در حالی که دولت به معنای جدید کلمه در ایران سابقه‌ای کمتر از صد و پنجاه سال دارد و ایده دولت اسلامی حتّی از آن هم جوان تر است. یعنی به سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و فرایندهای منتهی به تأسیس و تثبیت نظام جمهوری اسلامی ایران باز می‌گردد. از این جهت و تا جایی که به سیاست مربوط می‌شود، هر حکومتی در ایران به عنوان یک دولت به طور عام، و جمهوری اسلامی ایران، به عنوان یک حکومتِ اسلامی به طور خاص، با مسائل زیادی دست و پنجه نرم می‌کند که هم از وجه حکمرانی و در میان حکمرانان و هم در وجه شهروندی و در میان شهروندان، جدید هستند. ریشه اصلی مسائلی که از آنها صحبت می‌کنیم را باید در واقعیّت اجتناب ناپذیرِ ضرورت مداخله قصدمندانه دولت در نمایش‌های بیرونی شهروندان و در حوزه عمومی جستجو کرد؛ مداخله‌ای که از طریق تدوین قوانین موضوعه، به شکلی نهادمند و با هدف بیشینه کردن امکان تحقق خیر عمومی توسط حکومت اتفاق می‌افتد. مسائل ناشی از این مداخله قصدمندانه، نهادمند و الزام‌آور وجوه متفاوت مشکل اساسی دولت در ایران معاصر را تشکیل می‌دهند.
برای روشن شدن این موضوع باید این نکته را یادآور شویم که اصولاً دولت یک نظام تربیت، یا نظام سازماندهی به تظاهرات عمومی افراد در حوزه عمومی است. در عین حال باید بخاطر داشته باشیم که نظام تربیتی‌ای که دولت بر اساس آن عمل می‌کند قانون است. قانون در مقام یک نظام تربیت، بر مبنایی چند وجهی استوار است. مبانی قانون در دولت‌های تازه تأسیس با مبانی قانون و نظام تربیت عمومی در کشورهایی با قدمت ایران تفاوت‌هایی بنیادین دارند. از این جهت که در دولت‌های تازه تأسیس قانون می‌تواند حیثیتی خنثی نسبت به مجموعه باورهای عمومی درباره مسائل ایمانی داشته باشد. در چنین شرایطی و تحت تأثیر این اصلِ بی طرفی حکومت با فراغ بیشتری می‌تواند به عنوان ناظر بی طرفِ زیست عمومی شهروندان حاضر شده و متناسب با این اصل در مسائل مربوط به عرصه عمومی عمل کند. این بن مایه فهم لیبرال از دولت است: دولت کوچک، ناظر و خنثی.
با این حال، در کشوری با ویژگی‌های خاص ایران، ایده دولت خنثی و ناظر عملاً نمی‌تواند کارکردهایی مطابق با انتظاری که در رویکردهای لیبرال از دولت دارند داشته باشد. نمونه تاریخی پهلوی‌ها به خوبی تله نوسازی آمرانه در مورد ایران را منش نمایی می‌کند. از این چشم انداز، نوسازی آمرانه پهلوی‌ها مداخله قصدی، هدفمند و البته غیر نهادمند برای تأسیس حوزه‌ای خنثی، از منظر باورمندی‌های دینی، در ساحت عمومی بود که باید به عنوان حوزه اختصاصی حیات دولت جدید عمل کند. این مداخله آمرانه و غیرنهادمند به ظهور مقاومت‌های جدی از سوی مردم باورمند در مقابل دولت و آنچه به آن امر می‌کرد منتهی شد؛ و تا جایی پیش رفت که نفسِ باورمندی دیندارانه را به نیرویی سیاسی تبدیل کرد. از آن زمان تا امروز، در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران زندگی مؤمنانه نسبت مشخصی با شکلی از مبارزه سیاسی در مقابل انواع مداخلات دولت در عرصه عمومی پیدا کرده است. در میان همه صورت‌های ممکن از مداخلات دولت در زندگی عمومی شهروندان، بحث درباره «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی» یا حجاب، هنوز موضوعی قابل توجه است. مسئله‌ای که در این نوشته کوتاه بنا دارم به آن بپردازم.
هنر، ابزار استدلال و استقناع هنرمندانه عفاف و حجاب
حجاب: دستور شرع یا قانون دولت
قبل از اینکه بحث درباره «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی» را به طور مفصل مورد بررسی قرار دهیم، لازم است تا آن نکته حائز اهمیّتی را که در ابتدای این یادداشت آورده بودم دوباره در نظر حاضر کنیم: ایران در مقام یک جامعه امری قدیم است؛ درحالی که دولت، به عنوان سازمان جدید سیاسی ایران، امری متأخر و جمهوری اسلامی به عنوان یک شیوه خاص از حکومتِ مبتنی بر ارزش‌ها و دعاوی اسلامی از آن نیز جدیدتر است. این مسئله به خودی خود متضمن تصور کثرت اجتماعی قابل توجهی در حوزه باورها، عقاید، عادات مربوط به زندگی شخصی و نفسِ ایده حضور در عرصه عمومی به عنوان فضای مشترک همه کسانی است که به عنوان ایرانی تعریف می‌شوند.
کثرت در عادات رفتاری ناشی از تنوع فرهنگی و اجتماعی موجود در ایران، مسئله مهمی است که همزیستی ایرانیان به عنوان شهروندان دولت در عرصه عمومی را به موضوعی بنیادین در قانون گذاری، یا آنطور که امروز مرسوم شده است، حکمرانی تبدیل کرده‌است. تنوع پیشتر ذکر شده درباره جامعه ایرانی، در درجه اول خودش را در تظاهرات ظاهری، مخصوصاً در پوشش شهروندان نشان می‌دهد. این مسئله را نیز باید در نظر بگیریم که حتّی در میان جامعه مسلمان ایرانی، تحت تأثیر متغیّرهای هویّتی گوناگونی که در کنار دین به رفتار و تظاهرات بیرونی افراد نیرو می‌دهند، ممکن است مواجهات متفاوتی با مسئله پوشش وجود داشته باشد.
در چنین وضعیّتی، یعنی در حضور گستره قابل توجهی از عناصر هویّت بخش در زندگی ایرانیان که به تظاهرات، عادات و رفتارهایی متنوع در عرصه عمومی منتهی می‌شود، قانون در مقام حدّی معقول و وحدت بخش عمل می‌کند. وظیفه اصلی قانون، مشخص کردن حدّ وسطی است که همه صورت‌های گوناگون از هویّت یابی فرهنگی، قومی و اعتقادی درباره شیوه‌های مختلف از حضور در عرصه عمومی را مشخص می‌کند. قانون در این معنا بیش از اینکه به«بایدها» بپردازد، بر«نبایدها» متمرکز است. این ویژگی قانون، اصل تنوّع و کثرت در عادات و باورمندی‌های ویژه را از پیش فرض گرفته، و در مرزهای اصول بنیادین هویّت بخش برای دولت تعریف شده است.
از این جهت باید این نکته را در نظر بگیریم که مسئله پوشش در حوزه عمومی، دو وجه دارد؛ از یک طرف مسئله‌ای دینی است و به باورهای هویّت بخشی مربوط می‌شود که باورمندان مسلمان را از دیگران متمایز می‌کند؛ و از طرف دیگر مسئله‌ای سیاسی است که حدود قانونی مربوط به تظاهرات عمومی شهروندان را معلوم می‌کند. این دو وجه از قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی، هنجارینند، اما موضوع یکی از آنها خطاب‌های ایجابی الهی به زنان مؤمن و مسلمان است و موضوع دیگری خطاب‌های سلبی قانونی است، از این جهت که اصلِ تنوع فرهنگی و مبانی هویّت بخش دیگر در جامعه ایرانی را در نظر گرفته است.
بیانات مقام معظم رهبری درباره مسئله حجاب به درستی این روایت را مورد تأیید قرار می‌دهند؛ ایشان در بیانات خود در دیدار با اقشار مختلف بانوان در سال 1401 تأکید می‌کنند که «حجاب یک ضرورت شرعی است، یعنی هیچ تردیدی در وجوب حجاب وجود ندارد». این بخش از بیانات ایشان متضمن این واقعیّت است که تا جایی که به دین مربوط می‌شود نمی‌توان درباره ضرورتِ نفسِ حجاب تردید کرد؛ و معنای آن این است که میان زن مسلمان بودن و رعایت کردن حجاب شرعی پیوندی بنیادین وجود دارد. این حکمی شرعی است که ایشان در مقام عالم دینی صادر می‌کنند. در عین حال، هم در آن جلسه، و هم در جلسات زیادی که بعد از آن به این موضوع مربوط می‌شود این مسئله را اضافه می‌کنند که ضعف در حجاب، زنانی که به عنوان ضعیف الحجاب می‌شناسیم را به خصم، یا دشمن وجودشناختی ما در مقام شهروندان یک دولت تبدیل نمی‌کند. این پیوند میان مقام دینی و شأن حکومتی مقام معظم رهبری نکات قابل توجهی را در خود قرار داده‌است که اگر در کنار بیانات دیگر ایشان مورد توجه قرار بگیرد، راهنمای عمل ما در حوزه عمومی و در مورد مسئله پوشش در عرصه عمومی بانوان خواهد بود.
برای نمونه ایشان در نشستی فرمودند: «از دو قطبی‌های کاذب بپرهیزید...، آن کسانی که مبانی شما، اصول شما، دین شما، ولایت فقیه را قبول دارند برادر شما هستند، گیرم که اختلاف سلیقه‌ای هم با شما داشته باشند...». این بخش از بیانات ایشان را در کنار سخنانی قرار دهید که در همان جلسه دیدار با اقشار مختلف زنان در سال 1401 ایراد کرده بودند: « چرا گاهی بعضی از شما این خانمی را که حالا فرض کنید یک مقداری موهایش بیرون است یا به تعبیر رایج بدحجاب است ــ که حالا باید گفت ضعیف‌الحجاب؛ حجابش ضعیف است ــ متّهم میکنید؟ بنده وارد این شهر شدم، جمعیّت آمدند استقبال؛ شاید اقلّاً یک‌سوّم جمعیّت این جور خانمها هستند، دارند اشک میریزند؛ این را نمیشود گفت ضدّانقلاب است؛ این چطور ضدّانقلابی است که این جور با شوق و با حرارت و با انگیزه می‌آید؛ و مثلاً فرض کنید در فلان مراسم دینی یا فلان مراسم انقلابی شرکت می‌کند؟ اینها بچّه‌های خودمانند، دخترهای خودمانند.»
اگر مجموع بیانات رهبر انقلاب در نشست‌های پیشتر آمده را در کنار هم قرار دهیم، آن وقت می‌توانیم به درستی معنای این عبارات پر تکرار ایشان را فهم کنیم که کشف حجاب هم حرمت شرعی دارد و هم حرمت قانونی. از بیانات ایشان اینطور بر می‌آید که کشف حجاب، مسئله‌ای است که با ضعف در حجاب تفاوت دارد. از این جهت کشف حجاب در تظاهرات عمومی شهروندان را نباید با کشف حجاب یکی دانست. از طرفی ایشان حتّی میان آن کشف حجابی که ممکن است از سر لج بازی، یا تأثیرپذیری از دشمنان خارجی باشد، و کشف حجاب سازمان یافته‌ای که با هدف آسیب زدن به ارزش‌های ایرانی و اسلامی رخ می‌دهد تفاوت قائل می‌شوند.
از کنار هم گذاشتن همه اینها اینطور بر می‌آید که «حجاب» از جهتی که با خطابات الزام آور شرعی همراه است موضوعی شرعی و متضمن خطاباتی ایجابی است، اما از این جهت که قانون دولت است، بیشتر بر وجهی سلبی، یعنی بر«نبایدها» تمرکز دارد. این مانند این است که بگوییم، قانون دولت، ناگزیر تنوع فرهنگی و اجتماعی در کشور را لحاظ کرده‌است.
چه باید کرد؟
در بخش قبلی این مسئله را روشن کردیم که «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی»، هم وجهی شرعی دارند و هم حیثیتی قانونی. و سعی کردیم معنای این عبارت را در بیانات رهبر معظم انقلاب معلوم کنیم. در این بخش، و بر پایه آنچه پیشتر گفتیم، دلالت‌های رفتاری آن را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
از وجه شرعی درباره مسائل مربوط به موضوع حجاب، در درجه اول زن مسلمان مؤمنی که زندگی مؤمنانه را در پیش گرفته، به رعایت حجاب شرعی امر شده است. همینطور امر به معروف و نهی از منکر، مطابق دستوراتی که در این زمینه آمده بر او و دیگر مسلمانان فرض است. با این وجود بعد از لحاظ کردن همه مراتب امر به معروف و نهی از منکر، و در دقیقه‌ای که بحث درباره دست زدن به عملی بیش از تذکر لسانی پیش می آید، موضوع باید به پلیس و ضابطین قضایی متخصّصی که برای این کار پیش بینی شده‌اند وا گذاشته شود. چرا که اولاً اصلِ برخورد فیزیکی یا سخت با دیگران شرعاً و قانوناً در انحصار نهادهای دولت، از جمله پلیس و ضابطان قضایی مسئول در این زمینه است، و ثانیاً چنین برخوردی به وجه قانونی مسائل مربوط به حجاب مربوط می‌شود. یعنی تشخیص آن، در حدود قانون از عهده کسانی که نسبت به قانون دولت آگاه نبوده یا درباره آن آموزش‌های لازم را ندیده‌اند بر نمی‌آید. و در مواقعی ممکن است به نقض غرض منتهی شود. یعنی ممکن است به ابزاری برای پیشبرد برنامه‌های سازمان یافته دشمنانی تبدیل شود که بنادارند از دو قطبی‌های کاذبی که حول مسائل مربوط به «قوانین مربوط به پوشش در حوزه عمومی» شکل داده‌اند، برای به چالش کشیدن وحدت سیاسی در کشور سوء استفاده کنند.
این شکل از رفتار در مجموعه بیاناتی که رهبر معظم انقلاب درباره مسئله حجاب و مسائل ناشی از آن ایراد کرده‌اند به وضوح مشاهده می‌شوند: اولاً ایشان مدام تذکر داده‌اند که نباید در دام دو قطبی‌های کاذب افتاد و مسائل اصلی کشور را فراموش کرد. یعنی نباید شرایطی را به وجود آورد که غیرت دینی باورمندان مسلمان به ابزاری برای درونی کردن دوگانه دوست-دشمن در داخل کشور و در میان شهروندان ایرانی تبدیل شود؛ ثانیاً ایشان حدود شرعی و قانونی موضوع حجاب را معلوم کرده‌اند؛ یعنی مشخص کرده‌اند که مسئله کشف حجاب چطور با موضوع ضعف در حجاب تفاوت دارد.؛ ثالثاً این تمایز بنیادین را برای ما روشن نموده‌اند که باید میان کسانی که به شکلی سازمان یافته و هدایت شده توسط دشمن خارجی بنا دارند با ایجاد دو قطبی در کشور، به تولید محتوای براندازانه علیه کشور دست بزنند با کسانی که به نحوی در دام برنامه‌های دشمن افتاده‌اند تفاوت قائل شویم؛ رابعاً مشخص کرده‌اند که در هر برخوردی، و در هر شکلی از کنش اجتماعی باید اصل وحدت بر پایه بنیادها و مبانی اصولی نظام و کشور را بر نیروی دافعه همه صورت‌های مختلف از کثرتی که برای جوامعی با قدمت و صلابت ایران ضروری است اولویّت داده و زمینه‌های لازم برای جذب حداکثری فریب خوردگان دشمن را فراهم کنیم. این مسئله جز با رفتار صحیح و مؤمنانه با فریب خوردگان، و البته برخورد قاطع و نهادمند قانونی با دشمنان سازمان یافته میسّر نمیشود.
انتهای پیام/
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان